aslandişi

yağmurlar artık ıslatmıyor beni.
yaşlanmadım yeteri kadar, korkutmuyor üstelik.
aynı yollardan yürüdüm, kapısından döndüm.
ayakkabılarım aynı yerde çözüldü, canlandı her kesit.
başka yerlere oturdum,

ne aradığımı bulamadım.
bir sürü şey buldum, gündüzü geceyi öğrendim.
herkesi üzdüğünü bilmenin hiçbir işe yaramadığını.

başlı başına bir insan olmak için çıplak yattım,
beni kimse anlamasın istedim, yağmurun altına durdum.
daha da ileri gidecektim, yürüdüm.

öfkeli bir insan ne kadar şiirlerde yaşayabilirdi?

durmaya çalıştım, zaman ilerledi.
sıkılmadan aynı ahenkle, bazen ağır bazen aksak.

başka karanlıklara doğruldum.
yağmurdan saklandım, hiç kimse fark etmedi.
çok güzeldi, uzun sürmedi.

olmamak sanmışım saklandığım yerleri.
ellerim fark ettirdi beni, fark ettim kendimi.

bakır renginde samimiyetsizliği başka diyarlarda tanıdım.
korsanlardan öğrendim güvensizliği.
rengini bilmediğim korkaklığı başka yıldızlarda.
ah bir bilsem hepsini, üzmem kimseyi.