papaver

ablama

ben şairleri kıskanırım,
onlar gibi yazmaya çalışır,
hiçbir zaman beceremem.

betondan merdivenler çıkarım,
kapısı sonsuz açık,
toprak bir bahçe karşılar beni,
gelincikler yetişmiş.

doğrularım yalana karışır,
sevdiklerimden korkarım.
tanındıkça uzaklaşır,
koynunda saklanırım.

...

şarkı

çiçek açsa ellerim,

derilseler baharda,

yağmur yağsa tenime,

ıslansa hep köklerim.

tanımasa kimseler,

gelip geçenler dursa,

anlatsalar boyunca,

adımı bilmeseler.

...

korkuyla büyüttüler beni,
o kadar düştüler ki üstüme,
ablamın hakkını da yedim.

babama kalsa dedem haksız,
dedem içten pazarlıklı,
amcam ikisine göre de,
babaannem keyfekeder.

annem iyi yetiştirirdi,
kendi kendine kalsa,
o da babamı dinlerdi,
bir babası olmasa.

babam topraktan gelmedir,
ben betonda doğmuşum.
bir gerçeğe gebe kalıp,
kırk yalan doğurmuşum.