çobançantası

yorgunum artık ben, gidemem,
gözlerim dolmuyor, içimde bir kadeh,
denizler, gemiler ve bir çok şeyin ortasındayım
kıvırcık saçım, karşındayım,
kalemim kurşun, silinir yazdıklarım,
izi mi kalır, yırtılır kağıtlarım,
biterse aklımda tutarım,
sözlü edebiyata geçiş yapar,
kulaktan kulağa yayılırım,
unutulurum belki,
belki kaybolurum,
nokta konulurum.

yorgunum artık ben, gidemem,
taşar kadehim, ben susarım.
binalar, arabalar ve bir çok şeyin ortasındayım,
kara sakalım, karşındayım,
bir rüzgar gibi uğuldarım,
türkü ve tütün tellendirir, duman ve yalan savururum,
saçlarının arasından geçer, orada bulunurum,
bir koku getirir, geçmişe götürürüm,
bir ıslığım belki,
belki bir sıkkınlık,
civarda dolanırım.

yorgunum artık, ben gidemem,
düşer kadehim, anca anlarım,
yıldızlar, gezegenler ve bir çok şeyin ortasındayım,
aksi adamım, karşındayım,
boşluğa düşer, orada yaşlanırım,
gözümde küçülür, annemde büyürüm,
saatleri durdurur, tek bir anda dururum.
bir tozum belki,
belki bir damla su,
yaşamaya çalışırım.

papaver

ablama

ben şairleri kıskanırım,
onlar gibi yazmaya çalışır,
hiçbir zaman beceremem.

betondan merdivenler çıkarım,
kapısı sonsuz açık,
toprak bir bahçe karşılar beni,
gelincikler yetişmiş.

doğrularım yalana karışır,
sevdiklerimden korkarım.
tanındıkça uzaklaşır,
koynunda saklanırım.

...

şarkı

çiçek açsa ellerim,

derilseler baharda,

yağmur yağsa tenime,

ıslansa hep köklerim.

tanımasa kimseler,

gelip geçenler dursa,

anlatsalar boyunca,

adımı bilmeseler.

...

korkuyla büyüttüler beni,
o kadar düştüler ki üstüme,
ablamın hakkını da yedim.

babama kalsa dedem haksız,
dedem içten pazarlıklı,
amcam ikisine göre de,
babaannem keyfekeder.

annem iyi yetiştirirdi,
kendi kendine kalsa,
o da babamı dinlerdi,
bir babası olmasa.

babam topraktan gelmedir,
ben betonda doğmuşum.
bir gerçeğe gebe kalıp,
kırk yalan doğurmuşum.